De overtocht via San Blas eilanden naar Colombia
Door: robinkraan91
Blijf op de hoogte en volg Robin
14 Juli 2015 | Panama, Cartí Suitupo
In de ochtend van de eerste dag werden we om 5:30 opgehaald met een jeep vanuit Hostel Mamallena in Panamá City. Het is een reis door de jungle wat redelijk goede wegen heeft. Na een reis van ongeveer 4,5 uur kom je aan in Cartí of El Povenir (5 uur). In mijn geval ging ik op de boot Jaqueline en kwam aan in Cartí. Hier ga je met de speedboot richting de "grote" boot. Zelf had ik gedacht dat de boot groter was, maar dit is goed te doen.
Even een stukje over TripAdvisor. Heel veel mensen, waaronder ikzelf ook, lezen via TripAdvisor een review over een hotel of trip. Over deze specifieke trip wordt veel negatief gepraat. Zo zegt men dat het eten niet goed was, de kapitein niet om kan gaan met de mensen en dat er teveel mensen op een boot zitten en daardoor te krap zou zijn. Over deze punten kan ik duidelijk zijn. Sinds twee maanden zit een Colombiaan op deze boot als kapitein, hij is deze boot aan het afbetalen van de oude kapitein, vandaar dat de oude kapitein nog steeds actief emails beantwoord. Deze kapitein is heel goed in mensen entertainen en heel erg hulpvaardig!
Dag 1:
We kwamen aan op de boot en moesten de spullen overpakken en de nodige spullen eruit halen en de backpack werd weggestopt. Houdt hier dus rekening mee als je op de zeilboot gaat! Uiteindelijk hadden we 18 mensen op deze boot en nog twee 'bemanningsleden', wat mij betreft is dit echt het maximum. Na een introductiepraatje en veiligheidsinstructies zijn we na twee uur zeilen aangekomen bij een van de eerste San Blas eilanden. Bijna alle eilanden hebben wel witte stranden, palmbomen maar elk eiland heeft wel iets unieks. Dit eiland bood een volleybalveld aan en zijn we de hele dag gaan volleyballen. Aan het einde van de dag kregen we als dinner de vers gevangen kreeft met kokosrijst op het bord. Na het eten zijn we terug gegaan naar het eiland voor een kampvuur en een moment om elkaar te leren kennen. We hadden in de groep een aantal Nederlanders, Engelsen, Duitsers en twee uit Nieuw-Zeeland. Het was te warm voor mij om op de kamer te gaan slapen dus ben met slaapzak en kussen richting de trampoline op het deck gegaan om daar de nacht door te brengen met een heerlijke koele bries van zee en de volgende ochtend uitzicht op de zonsopkomst! Paradijs!
Dag 2:
Na heerlijk wakker geworden te zijn met de zonsopkomst gingen we een stukje verder varen richting een van de andere San Blas eilanden. Vandaag was het namelijk tijd voor Migración, oftewel paspoort laten stempelen en zorgen dat de papieren voor Colombia ook in orde zijn. De migratie voor Colombia op de San Blas is nog nooit zo makkelijk gegaan. We konden onze paspoorten aan de kapitein geven en die heeft ervoor gezorgd dat we allemaal een stempel hadden en heeft de 'impuesto de salida' (= uitgaansbelasting) betaald. Nadat de migratie voorbij was zijn we doorgegaan naar een van de andere eilanden om daar weer te kunnen genieten van een welverdiend biertje en uitzicht op palmbomen, strak blauwe zee en witte stranden. Eenmaal terug op de boot, bleek onze Colombiaanse kapitein twee grote vissen gevangen te hebben. Deze stonden dan ook op het menu in de avond!
Dag 3: Na wakker geworden te zijn met de zonsopkomst weer gingen we weer verder na een ander eiland. Echter ging deze dag helaas niet zo als de vorige. Op een gegeven moment na de lunch begon mijn buik enorm te draaien en kwam het er ook allemaal weer uit. Ben deze dag best wel ziek geweest, en dat midden op zee. Gunstig kwam de ziekte ook niet echt, want de volgende dag zou het allemaal erger kunnen worden als we zouden beginnen aan de 30-50 uur zeiltocht naar Cartagena. Die nacht heb ik de klok volledig rond geslapen.
Dag 4:
Bij het opstaan, dit keer wel in bed, omdat ik zo ziek was, was ik weer veel beter in orde. Na een klein ontbijtje ging ik zwemmen richting het eiland om een stukje te lopen. Hoe de mensen die hier leven, het is heel erg basic. Ze hebben een huis van palmbladeren en golfplaten, maken in het 'dorpshuis' een vuurtje om met zijn allen te koken. Vaak is dit ceviche (vis gegaard in limoensap met verschillende groenten). In de middag voor de laatste keer ff in de hangmat gelegen met een kokosnoot. Het was geweldig om in de San Blas te zijn geweest! Vanaf nu was het tijd om de uren durende tocht richting Cartagena af te gaan leggen. Na een half uur tot een uur op de Caribische zee gezeten te hebben sloeg de sfeer ook om in de boot. Bijna iedereen, waaronder ikzelf ook, werd zeeziek en kreeg wel braakneigingen. De kapitein liet ons weten dat dit een normale reactie was en dat het de dag erna wel beter gaat. Deze dag ook weinig gegeten en gedronken, wat wel slecht is met deze temperaturen. Nadat ik een aantal uurtjes liggend op de bank had doorgebracht (dat een stuk prettiger is als zitten) heb ik mijn bed opgezocht om te gaan slapen.
Dag 5:
Het zou de laatste dag op de boot kunnen zijn, tenminste als de zee een beetje meewerkt en geen grote golven op de zeilboot afstuurt. Afgelopen nacht was een goede nacht voor de boot. We zaten in de ochtend nog maar 10 uur varen van Cartagena, Colombia. Dat is vrij snel, want de verwachting was 35-50 uur. Rond de middag was ook de zeeziekte ook verdwenen omdat je lichaam eraan went. Rond de klok van 18 uur kwam in de verte de eerste gebouwen in beeld van Cartagena. Eenmaal aangekomen belde de kapitein de migratie officier op, deze gaf geen toestemming dat de stempels vandaag gedaan konden worden en dat niemand de boot ook maar af mocht. Het is zondag dus deze meneer had ook een dagje vrij. Echter we moesten wat eten, dus gingen we met zijn allen als illegaal richting de stad. Op een kilometer van de haven werden we afgezet en moesten we wachten totdat de kapitein vanuit de haven terug kwam waar hij de boot alleen parkeerde. Na de maaltijd zijn we weer terug gegaan naar de boot voor de laatste nacht.
Dag 6:
De laatste dag op de boot! Na 5 dagen is het dan zover om van de boot te gaan en Cartagena in te gaan. In de tijd dat de kapitein met de paspoorten naar migratie gegaan is hebben we de spullen gepakt. Echter duurde migratie ontzettend lang. Het wachten op de boot was niet echt fijn. Zonder ook maar iets te doen al aan het zweten, de zon er volop en geen wind aanwezig! Na een uur of vier gewacht te hebben kwam de kapitein met het verlossende woord. De spullen in de kleine boot geladen en met drie transporten waren we met bagage en al aan wal en kregen we de paspoorten terug. Nu kan ik zeggen: ik ben in Colombia!
Hasta pronto!
Even een stukje over TripAdvisor. Heel veel mensen, waaronder ikzelf ook, lezen via TripAdvisor een review over een hotel of trip. Over deze specifieke trip wordt veel negatief gepraat. Zo zegt men dat het eten niet goed was, de kapitein niet om kan gaan met de mensen en dat er teveel mensen op een boot zitten en daardoor te krap zou zijn. Over deze punten kan ik duidelijk zijn. Sinds twee maanden zit een Colombiaan op deze boot als kapitein, hij is deze boot aan het afbetalen van de oude kapitein, vandaar dat de oude kapitein nog steeds actief emails beantwoord. Deze kapitein is heel goed in mensen entertainen en heel erg hulpvaardig!
Dag 1:
We kwamen aan op de boot en moesten de spullen overpakken en de nodige spullen eruit halen en de backpack werd weggestopt. Houdt hier dus rekening mee als je op de zeilboot gaat! Uiteindelijk hadden we 18 mensen op deze boot en nog twee 'bemanningsleden', wat mij betreft is dit echt het maximum. Na een introductiepraatje en veiligheidsinstructies zijn we na twee uur zeilen aangekomen bij een van de eerste San Blas eilanden. Bijna alle eilanden hebben wel witte stranden, palmbomen maar elk eiland heeft wel iets unieks. Dit eiland bood een volleybalveld aan en zijn we de hele dag gaan volleyballen. Aan het einde van de dag kregen we als dinner de vers gevangen kreeft met kokosrijst op het bord. Na het eten zijn we terug gegaan naar het eiland voor een kampvuur en een moment om elkaar te leren kennen. We hadden in de groep een aantal Nederlanders, Engelsen, Duitsers en twee uit Nieuw-Zeeland. Het was te warm voor mij om op de kamer te gaan slapen dus ben met slaapzak en kussen richting de trampoline op het deck gegaan om daar de nacht door te brengen met een heerlijke koele bries van zee en de volgende ochtend uitzicht op de zonsopkomst! Paradijs!
Dag 2:
Na heerlijk wakker geworden te zijn met de zonsopkomst gingen we een stukje verder varen richting een van de andere San Blas eilanden. Vandaag was het namelijk tijd voor Migración, oftewel paspoort laten stempelen en zorgen dat de papieren voor Colombia ook in orde zijn. De migratie voor Colombia op de San Blas is nog nooit zo makkelijk gegaan. We konden onze paspoorten aan de kapitein geven en die heeft ervoor gezorgd dat we allemaal een stempel hadden en heeft de 'impuesto de salida' (= uitgaansbelasting) betaald. Nadat de migratie voorbij was zijn we doorgegaan naar een van de andere eilanden om daar weer te kunnen genieten van een welverdiend biertje en uitzicht op palmbomen, strak blauwe zee en witte stranden. Eenmaal terug op de boot, bleek onze Colombiaanse kapitein twee grote vissen gevangen te hebben. Deze stonden dan ook op het menu in de avond!
Dag 3: Na wakker geworden te zijn met de zonsopkomst weer gingen we weer verder na een ander eiland. Echter ging deze dag helaas niet zo als de vorige. Op een gegeven moment na de lunch begon mijn buik enorm te draaien en kwam het er ook allemaal weer uit. Ben deze dag best wel ziek geweest, en dat midden op zee. Gunstig kwam de ziekte ook niet echt, want de volgende dag zou het allemaal erger kunnen worden als we zouden beginnen aan de 30-50 uur zeiltocht naar Cartagena. Die nacht heb ik de klok volledig rond geslapen.
Dag 4:
Bij het opstaan, dit keer wel in bed, omdat ik zo ziek was, was ik weer veel beter in orde. Na een klein ontbijtje ging ik zwemmen richting het eiland om een stukje te lopen. Hoe de mensen die hier leven, het is heel erg basic. Ze hebben een huis van palmbladeren en golfplaten, maken in het 'dorpshuis' een vuurtje om met zijn allen te koken. Vaak is dit ceviche (vis gegaard in limoensap met verschillende groenten). In de middag voor de laatste keer ff in de hangmat gelegen met een kokosnoot. Het was geweldig om in de San Blas te zijn geweest! Vanaf nu was het tijd om de uren durende tocht richting Cartagena af te gaan leggen. Na een half uur tot een uur op de Caribische zee gezeten te hebben sloeg de sfeer ook om in de boot. Bijna iedereen, waaronder ikzelf ook, werd zeeziek en kreeg wel braakneigingen. De kapitein liet ons weten dat dit een normale reactie was en dat het de dag erna wel beter gaat. Deze dag ook weinig gegeten en gedronken, wat wel slecht is met deze temperaturen. Nadat ik een aantal uurtjes liggend op de bank had doorgebracht (dat een stuk prettiger is als zitten) heb ik mijn bed opgezocht om te gaan slapen.
Dag 5:
Het zou de laatste dag op de boot kunnen zijn, tenminste als de zee een beetje meewerkt en geen grote golven op de zeilboot afstuurt. Afgelopen nacht was een goede nacht voor de boot. We zaten in de ochtend nog maar 10 uur varen van Cartagena, Colombia. Dat is vrij snel, want de verwachting was 35-50 uur. Rond de middag was ook de zeeziekte ook verdwenen omdat je lichaam eraan went. Rond de klok van 18 uur kwam in de verte de eerste gebouwen in beeld van Cartagena. Eenmaal aangekomen belde de kapitein de migratie officier op, deze gaf geen toestemming dat de stempels vandaag gedaan konden worden en dat niemand de boot ook maar af mocht. Het is zondag dus deze meneer had ook een dagje vrij. Echter we moesten wat eten, dus gingen we met zijn allen als illegaal richting de stad. Op een kilometer van de haven werden we afgezet en moesten we wachten totdat de kapitein vanuit de haven terug kwam waar hij de boot alleen parkeerde. Na de maaltijd zijn we weer terug gegaan naar de boot voor de laatste nacht.
Dag 6:
De laatste dag op de boot! Na 5 dagen is het dan zover om van de boot te gaan en Cartagena in te gaan. In de tijd dat de kapitein met de paspoorten naar migratie gegaan is hebben we de spullen gepakt. Echter duurde migratie ontzettend lang. Het wachten op de boot was niet echt fijn. Zonder ook maar iets te doen al aan het zweten, de zon er volop en geen wind aanwezig! Na een uur of vier gewacht te hebben kwam de kapitein met het verlossende woord. De spullen in de kleine boot geladen en met drie transporten waren we met bagage en al aan wal en kregen we de paspoorten terug. Nu kan ik zeggen: ik ben in Colombia!
Hasta pronto!
-
14 Juli 2015 - 21:14
Erna:
Al weer een ervaring rijker. Wat een wereldreiziger!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
